با تصویب نخستین قانون تجارت ایران، یعنی قانون تجارت 4-1303، پدیدهای نو با عنوان کلی شرکت های تجاری  با ویژگی هایی خاص و متفاوت از شرکت مدنی مورد قبول در فقه امامیه با نام شرکت سهامی، ضمانتی، مختلط و تعاونی که هریک ضوابط و مقررات مشخص داشت، در عرصه اقتصاد و حقوق ایران ظاهر گردید. قانون گذار 1303 که سازمان جدیدی را به نام شرکت های تجاری پایه ریزی کرد.