در نخستین دورۀ زندگی بشر، نیازهای انسان ها ساده و انگشت‌شمار بودند و از این روی، برآوردن آنها به صورت فردی، مقدور بود؛ اما به تدریج، درپی رشد جامعه‌های انسانی، نیازهای انسان‌ها تنوع یافت و بدین ترتیب، برآوردنشان از توان یک نفر، خارج بود. درپی شکل گیری اجتماع‌های اولیۀ انسانی، تقسیم‌کار و همکاری جمعی در برآوردن نیازهای انسانی نمود یافت و روابط انسان ها با یکدیگر و برآوردن نیازها برپایۀ توان فیزیکی آنان و درقالب نظام برده داری آغاز شد. در این دوره، انسان های دارای قدرت فیزیکی، جایگاهی برتر یافتند و انسان های ضعیف را خریداری کردند و به‌عنوان برده به‌کار گرفتند.
