در این کتاب در باب فرایند چرخش نخبگان قدرت در ایران داوری تجربی نقادانه ارائه شده است‌‌. در این پژوهش دلالت مصداقی نخبگان قدرت، تنها رئیس جمهور، نخست وزیر و وزیران کابینه دولت موقت مهدی بازرگان تا دولت دوازدهم بعد از انقلاب 1357 ایران است‌‌. توزیع قدرت در دیگر ساختارهای قدرت مانند قوه مقننه، قوه قضاییه و مجمع تشخیص مصلحت نیازمند پژوهش‌های دیگری است. در این نوشتار ابتدا بر مبنای موضوع چرخش نخبگان قدرت، مسئله پژوهش با عنوان «تراکم قدرت سیاسی در ایران» فرموله شده است‌‌. در ادامه در چارچوب بنیان معرفت شناختی این نوشتار، عقلانیت انتقادی، در مقام حل مسئله تراکم قدرت، سه تلاش اساسی انجام شده است: 1‌. استدلال در باب اثبات مسئله؛ 2‌. یافتن راه حل تئوریک از طریق استدلال قیاسی؛ 3‌‌. داوری تجربی- انتقادی در باب مسئله تراکم قدرت از طریق استدلال استقرایی‌.