علت انتشار این کتاب بررسی هدف آرایه­ها برای زینت بخشیدن به شهرها می­باشد. بنابراین نه در صدد بزک نمودن سریع شهرها و نه مدعی تهیه و ارایه فهرستی از بناها با طراحی خوب تزییناتی می­باشد. بلکه خیلی ساده، کار خود را نقطه شروعی برای یک بحث منطقی راجع به طبیعت تزیین و نیاز به حضور آرایه در طراحی شهری می­داند. برای این منظور مؤلفان سعی کرده­اند تا با کنکاش در بناهای مصنوع، این مسئله را که تزیین در چه جاهایی و چرا مورد استفاده قرار گرفته­است، مورد بررسی قرار دهند. بنابراین روش ­های تزیین- همانند اولین گام در تعلیم و تعلم- در قالب شکل و عملکرد طبقه­بندی شده­اند. بسیاری از مراکز مسؤل برنامه­ریزی و طراحی برای هر پروژه، یک مطالعه مقدماتی تهیه می­بینند. این مطالعات مشتمل بر اطلاعاتی راجع به مصالح، رنگ­ها و جزییاتی است که در قسمت­های مختلف مورد استفاده قرار می­گیرند. بهتر این است که این مدارک توسط کسانی تهیه و تنظیم گردند که اصول هنر تزیین را فهمیده باشند و ذهن نوآور را وادار به تکاپو کنند تا آن اصول را در عمل مطرح نماید. یک چنین ذهن منعطفی حاصل یک دانش گسترده در اصول طراحی شهری، هدف بنیادین آن و سیر در کتاب­هایی است که به همین منظور در حوزه طراحی شهری نوشته شده‌اند.
یک فصل به چاپ جدید این کتاب با عنوان کلام آخر به‌‌منظور استخراج ارتباط بین زیباسازی و فناوری ساختمان به‌‌عنوان پشتوانه‌‌ای برای معنادار نمودن آن، افزوده شده‌‌است. در این فصل به سکونت‌‌گاه‌‌های سنتی گِلی مردم نیجریه پرداخته شده است. این گونه‌‌های سنتی شهری در مقایسه با شهرهای امروزی اروپای غربی و یا شمال آمریکا بسیار متفاوت و قابل بحث می‌‌باشند. در آغاز قرن بیستم این مواد به‌عنوان یک منبع الهام‌بخش برای جنبش‌‌های پیش‌‌تاز در هنر و معماری، تلاش هنرمندانه مردمی بود که اشتباهاً بدوی خوانده می‌‌شدند. مثلاً در حالی که مجسمه افریقایی تأثیر شکلی روی کوبیست‌‌ها داشت، کلبه اولیه یا مبانی پناهگاه یک موضوع تکراری برای معمار بود. گفته می‌‌شود که لوکوربوزیه تا حد زیادی تحت تأثیر ساختمان‌های شگفت‌‌انگیز مجسمه‌‌ای کلیساهای میکونوس بود. با وجود این سنت الهام‌‌بخش که بر آمده از کار هنرمندانه مردمانی است که فرهنگ آنان بسیار متفاوت از فرهنگ ما بود، مناسب است که تا یک بار دیگر به معماری شهری آنان نظری افکنده شود. فصل گونه‌‌شناسی شهر گِلی همراه با عکس‌‌های ارزشمندی از این معماری شهری سکونت‌‌گاه‌‌های گِلی است. از ویژگی‌‌های استفاده از آرایه‌‌ها در این گونه شهرها درس‌‌های متعددی می‌‌توان یاد گرفت. فصل نُه کتاب یک اجتهاد شخصی و به‌‌عنوان فصل‌‌الخطابی برای پیوستگی کلیت اثر نوشته شده که نتیجه بینش عمیق سه مؤلف کتاب است.